Naar buiten (maart 2005)

Als je een eigen site maakt om op het wereldwijde web te zetten, kun je niet anders dan concluderen dat je 'naar buiten treedt'. Opeens kan iedereen op de hele wereld lezen wie jij bent en wat jij doet. Ik vind het, na enig zelfonderzoek, dus maar niet gek dat ik daar de tijd voor neem, wat zeg ik, dat ik daar lichtelijk tegen aan hik. Hoe wil ik me presenteren, welke tekst en welke foto's zal ik erop zetten, maar vooral: wil ik eigenlijk wel zichtbaar en bereikbaar zijn voor Jan en alleman?
 
Ik herinner me nog goed dat ik een paar keer langs onze plaatselijke bibliotheek ben gefietst voordat ik daadwerkelijk naar binnen stapte om mijn aurafolders neer te leggen. Dat is nog maar een jaar of vijf, zes geleden. Ik denk er bijna met vertedering aan terug.
 
En dan nu - oei, ik groei - het web op. Wat me helpt om de stap naar buiten te zetten, is de gedachte aan al die tevreden 'klanten' die inmiddels bij mij de deur uit zijn gegaan. Ik heb kennelijk toch echt iets te bieden en dat moeten zo veel mogelijk mensen weten, toch? Ook gun ik het mezelf dat ik iets langer doe over het in elkaar knutselen van de site dan objectief gezien noodzakelijk is.
 
Laat me alsjeblieft nog even aan de gedachte wennen. Dus kijk ik in mijn eigen tempo of ik de juiste kleren aan heb, herschik ik hier en daar wat, en loop langzaam maar zeker richting de deur naar de grote wereld. Zou het warm of koud zijn daarbuiten, licht of donker? Hoezo koud? En waarom donker? Wat een beperkende gedachten!
 
Ik kan er maar beter vanuit gaan dat degenen die mijn site bezoeken oprecht geïnteresseerd en enthousiast zijn, en niet bij voorbaat op elk slakje zout zullen leggen. En ach, zo stel ik mezelf gerust, als het me niet bevalt, kan ik altijd nog terugrennen om passender kledij aan te doen. Maar voorlopig vind ik dat ik prima voor de dag kan komen, waard om door iedereen gezien te worden.