Beslissen (juni 2007)

En toen moest er een groter vervoermiddel komen voor het klusbedrijf van mijn geliefde. Voorheen wist hij het nog net te redden met zijn motor, je weet niet half hoeveel je op een degelijke K75 kwijt kan, en ook mijn auto bracht soms uitkomst, maar nu is het dan zover: zaak en eigenaar zijn toe aan een passende bedrijfsautomobiel. Eerst maar eens op internet rondkijken waar je occasions op de kop kunt tikken. ‘Hé, wat handig, een garage bij ons in de buurt’, en dan simpelweg per fiets er op af. Ik natuurlijk mee, want de kans om in allerlei verschillende bolides te mogen rijden laat ik niet gauw schieten.
 
Hoe beslis je nou welke kar je uiteindelijk wilt aanschaffen? Mijn vriend heeft al een prijsklasse uitgezocht, dus er vallen gelukkig direct een heel stel wagens af, dat scheelt een slok op een borrel. Degene die overblijven, een stuk of vijftien, zijn in twee categorieën onder te verdelen: de bestelauto en de wat grotere bus. We zijn er nog niet helemaal uit hoeveel ruimte noodzakelijk is en kwalitatief zit er verder niet zoveel verschil in. Dan om te beginnen maar eens op het uiterlijk beoordelen, want het oog wil ook wat. Die Kangootjes zijn erg leuk, maar hebben met hun stompe neusjes als waren het koalabeertjes mogelijk een te hoog aaibaarheidsgehalte. Je wilt als klusbedrijf toch een wat robuuster voorkomen. Na wat wikken en wegen blijven over een ook leuke maar niet schattige bestelauto ‘caddy’ (we vergeten maar even dat dit ‘boodschappenwagentje’ betekent) en een stoere bus zonder toeters en bellen. Allebei rijden ze prima, dus thuisgekomen moet er nog steeds beslist worden: wordt het de grote of de wat goedkopere kleinere, that’s the question. Ik zie al een piekerfrons op het gelaat van mijn lief verschijnen. Nu heb ik in mijn praktijk regelmatig te maken met mensen die willen of moeten beslissen, en dan vind ik het altijd erg leuk om mee te kijken en te voelen. Zo ook nu. Als eerste is het altijd goed om te weten hoe belangrijk een beslissing is. Bij deze valt dat reuze mee, zo bedenken we direct. Er vloeit geen rampspoed voort uit de te zetten stap, welke het dan ook wordt, en dat heeft al een zeer ontspannend effect. De frons verdwijnt. We zetten wat voor- en nadelen op een rijtje, maar dat leidt nog niet tot een beslissing, je kunt ze namelijk tegen elkaar wegstrepen. Dan vraag ik hem welke auto hij zou kopen als hij zijn hart zou volgen. Hij weet meteen het antwoord: de bus. De jongen in hem glundert helemaal. Als ik vertel dat ik ook nog voor me zie dat hij zichzelf en zijn bedrijf met de bus meer ruimte geeft dan met de caddy, al is het nadeliger voor pecunia en parkeergemak, is de beslissing snel genomen. Het wordt de bus, en ik mag met plakletters in de weer om zijn bedrijfsnaam erop te zetten.
 
Als we het later op een terrasje bij twee cappuccino’s en Tia Maria’s samen over beslissen an sich hebben, zegt mijn kerel wijs dat ook het adviseren bij een beslissing nooit helemaal objectief gebeurt. Ik moet hem daar zeker in dit geval helemaal gelijk in geven. Want wat lijkt het me heerlijk om met de bus op vakantie te gaan: tent, fietsen en misschien zelfs motor achterin, en dan maar kijken waar we uitkomen. Je hoort nog van ons!